Aanbevolen bandenspanning

BELANGRIJK - Controleer en overschrijd nooit de maximale aanbevolen bandenspanning aan de zijkant van uw band.

Sinds John Dunlop zijn experimentele "luchtband" in 1888 patenteerde, staan ​​wielrenners in de rij om zijn geweldige uitvinding te kopen. Banden werden eerst vastgelijmd en vervolgens op hun plaats op de velg vastgemaakt. Het kostte de auto-industrie een paar jaar om de uitvinding van Dunlop over te nemen, en tegen die tijd waren rubberen banden grondig onderzocht op fietsen. Grotere wielen rolden beter dan kleine, en dikkere banden gaven een betere grip op de weg dan dunne. Dikke banden weerstonden het noodzakelijke kwaad van lekke banden, maar het was hard werken om ermee te trappen. Al deze tegenstellingen moesten door de bandenfabrikanten worden opgelost. 

Uiteindelijk werd een reeks compromissen uitgewerkt. Racers gebruikten dunne banden met gladde loopvlakken en soepele zijwanden, opgepompt tot hoge druk uitgedrukt in pond per vierkante inch (psi). De slagersjongen had dikke banden nodig voor lekbestendigheid bij een lagere druk en een lange levensduur bij het dragen van zware lasten. De fiets van de postbode zat ergens tussen de twee uitersten in. En er ontstond een reeks mythes, gebaseerd op de bandenspanning.

Fabrikanten drukten een extreem breed scala aan minimale en maximale bandenspanningen op de zijwanden van banden - informatie die nutteloos was voor de individuele fietser. Maar nu zijn de oude mythen de afgelopen vijftien jaar ontkracht, omdat de MTB-industrie de druk van naderbij heeft bekeken een individuele fietser vraagt ​​om de gewenste mix van wegligging, snelheid en comfort.

De eerste legende die werd gesloopt, was die dat dunne hogedrukbanden snelheid betekenen. Uit wetenschappelijke experimenten bleek dat een rijder die bijvoorbeeld 155 lbs weegt en 28 mm banden bij 60 psi gebruikt, volledig beter zou presteren dan zijn ouderwetse tegenstander uit de jaren tachtig, die het verloor met 1980 psi in keiharde covers van 120 mm. De band met lagere druk en grotere doorsnede heeft superieur comfort,

wegligging, snelheid en lekbestendigheid. Tegenwoordig rijden pro-wegmannen op banden, soms zelfs 30 mm breed, die passen bij de ondergrond waarop ze zullen strijden. En dat doen ze onder druk die is afgeleid van hun eigen lichaamsgewicht - of het gewicht van fiets en berijder samen.

Maar wat moet een amateur doen als hij of zij de optimale druk wil vinden om in een specifieke band te zetten? Ga naar internet en je vindt een schat aan gebruiksvriendelijke apps voor het berekenen van de bandenspanning. Voer uw exacte gewicht in, de diameter van de te gebruiken band en klik vervolgens op BEREKENEN.

U kunt de bandenspanning van de fiets berekenen hier.

Een sierlijke dame van zo'n 110 lbs zal worden verteld om haar dikke fietsbanden te laten lopen met iets minder dan 20 psi. En een krachtpatser van 200 pond krijgt een aanbeveling van 130 psi voor zijn 23 mm-wegbanden.

Houd er rekening mee dat dergelijke cijfers finetuning vereisen. Gebruik dat psi-cijfer als uitgangspunt en experimenteer door 5 psi meer of minder te gebruiken, totdat het proces een druk oplevert die je leuk vindt. Dit fijnafstemmingsproces moet nog eens 1,5 psi vanaf de onderkant worden verlengd als je tubeless gebruikt. En haakloze tubeless banden zijn het proberen waard tot 5 psi minder dan wat de apps berekenen.