Als je verlangt naar opwinding die je hart sneller doet kloppen en adrenaline door je aderen laat stromen, probeer dan eens een steil freeride-parcours af te dalen. Het zou je fietsvaardigheden tot het uiterste moeten testen en je een paar waardevolle lessen leren.
Maar het is een exploit die vooraf zorgvuldig moet worden gepland. Bij minder hectisch rijden is een mechanische storing of een stuurfout geen groot probleem, zelfs niet op een technisch parcours - je kunt altijd een voet aan de grond zetten.
Maar als je bomen ontwijkt, de envelop duwt en dicht bij de rand, is de beroemde wet van Murphy van toepassing: Ga ervan uit dat het ergste zal gebeuren. Jij en je fiets moeten Murphy gehoorzamen - en hier is hoe het te doen.
Laten we aannemen dat je een standaard mountainbike hebt, en zin hebt om voor het eerst een freeride-parcours aan te gaan. Om jezelf uit de eerste hulp te houden, zijn er bepaalde upgrades die je op je fiets kunt toepassen, en die gaan we voor je op een rijtje zetten.
GEWICHT
Dit is niet de gewichtsbesparende oefening die zoveel andere competitieve wielrenners doormaken. Als onze voorgestelde freeride-aanpassingen je fiets zwaarder maken, hoef je je geen zorgen te maken, want de zwaartekracht staat aan jouw kant. Op maat gemaakte freeride-machines kunnen tot bijna 40 lbs wegen en zullen nooit als eerste op de top van een heuvel zijn. Licht van gewicht is geen voordeel als het hele idee is om zo snel als een vleermuis uit de hel af te dalen.
SCHORSING
De belangrijkste freeride-overweging is niet zozeer het frame van de fiets; je kunt het doen met wat je hebt. Maar de prestatie van uw voor- en achterschokbrekers is van vitaal belang. Neem dus de tijd en zet deze items met grote zorg neer. Klim op de fiets met je uitrusting, schoenen en helm op.
Stel vervolgens de doorzakking in op +- 22% voor en +- 30% achter. Stijver is beter op een echt ruw parcours. De veerweg kan variëren van vijf tot zeven inch, en je hebt misschien een sterkere veer nodig om te voorkomen dat de wielen volledig uitbodemen als je over bulten springt.
WIELEN
Dit is waar het rubber de rots ontmoet, en je kunt maar beter op het ergste voorbereid zijn. Dat betekent een 36-spaaks veterpatroon voor en achter, plus de dikste band die bij je frame past, misschien 2.3 inch met een serieus offroad-loopvlakpatroon. Pomp de banden niet te hard; ongeveer 30 psi zou voldoende moeten zijn om de zwaarste rijder grip te geven. Moderne tubeless banden met afdichtmiddel aan de binnenkant zijn een goed idee.
REMMEN
Zelfs een downhill-demon moet op bepaalde gevaarlijke momenten snelheid verminderen. En als je weet dat je remkracht hebt, heb je het vertrouwen om op te laden. H.ydraulische schijfremmen zijn de voor de hand liggende keuze, met grote rotoren voor extra warmteverspreiding - zeven of acht inch in diameter. Koop nieuwe remblokken, of wrijf de oude goed in met schuurpapier om hun beet op te frissen.
TRANSMISSION
Het is niet erg als de fiets die je ombouwt voor downhill-avonturen een drievoudig of dubbel kettingblad heeft. Een bashguard is een handig accessoire om kettingbladen te beschermen tegen hard contact met stenen. En je hebt de kettinggeleider nodig. Op zware afdalingen zijn professionele freeride-machines uitgerust met kettinggeleiders - ook al hebben ze maar één kettingblad. Dat komt omdat de ketting als een gek gaat rondslingeren en gemakkelijk uit de ring kan komen. Schudden, rammelen en rollen - de ketting doet dat allemaal en meer!
En geef daarbij je rechter liggende achtervork een flinke dreun. Improviseer een steunbeschermer van een oude binnenband en wat ducttape om die steun onbeschadigd te houden. Je zou hetzelfde kunnen doen voor je onderbuis, het deel dat het meest waarschijnlijk rotsen zal schrapen.
Je zou er versteld van staan hoe gemakkelijk een struik of een rotsblok je blootliggende versnellingskabels kan beschadigen, zodat je bergopwaarts naar huis kunt lopen. Houd u aan de wet van Murphy en rust uw downhill-racer uit met ingesloten versnellingskabels over de volledige lengte. Als het frame geen oogjes heeft, gebruik dan kabelbinders om je crashbestendige modificatie op zijn plaats te houden. Als het op pedalen aankomt, is het beter om je bergafwaarts door modder te stuwen, breder is beter, en cliploos is niet zo geweldig in een hectische situatie waarin elke microseconde telt.
DE COCKPIT
Hier is een tip van een gonzo downhill pro: span je remhendels niet maximaal aan. Ze kunnen afgebroken worden bij een crash, maar als ze wat opbrengst in de clip hebben, kunnen de hendels gewoon bewegen met de slag. En het is misschien een verstandig idee om ze te lokaliseren voor de gemakkelijkste grip wanneer het grootste deel van je gewicht op het achterwiel ligt - plat met gestrekte armen zoals Superman tijdens de vlucht en je achterkant achter het zadel.
Extreem afdalen vereist een kortere stuurpen - en niet alleen voor de gestrekte achterwaartse positie. Het gebruik van een stuurpen van 5 cm wanneer je normaal met een langere rijdt, geeft een betere wegligging - je kunt een wheelie of bunny hop gemakkelijk over kleine obstakels laten springen. Voor fijne controle, monteer bredere staven, tot 750 mm, waarmee u nog steeds door een bosbaan kunt zigzaggen. Een slimme toevoeging aan de cockpit zou een verstelbare zadelpen zijn. Hijs hem wanneer het pad omhoog draait - laat hem vallen wanneer je de vallei in raast en boomstammen ontwijkt.
NA DE GEBEURTENIS.
Er is een oud wielrenners gezegde: het is niet de vraag of . . . maar WANNEER je valt. Dit geldt voor freeride-trails - in schoppen! Dus de gonzo-rijder moet zijn fiets voor en na het downhill-evenement in de gaten houden. Dat schaafsel op het kettingblad - is het eigenlijk een scheur? Het veelbetekenende krakende geluid waar staven de stengel ontmoeten - is dat een waarschuwing voor vermoeidheid? Zijn de vork- en schokafdichtingen goed om nog een keer te gaan? Deze voorzorgsmaatregelen zijn verplicht, want elke keer dat je een ritje op de wilde kant maakt, krijgt de fiets een hamer die zijn levensduur een beetje verkort. Maar als je op ruw terrein toch van de motor valt, zou het goed kunnen komen - als je je aan de wet van Murphy hebt gehouden.